طراحی گرافيك: جلد مجله - شش

اما هر قدر طرح اوباما / كلينتون ِ «نيويوركر» بامزه بود، چهار ماه بعد، جلد ديگری‌ از آن نشريه جنجال‌آفرين از آب در آمد. طرح بَری بليت برای شماره بيست‌ويكم جولای «نيويوركر»، باراك اوباما را با لباسی اسلامی و همسرش ميشل را با پوششی چريكی همراه با اسلحه نشان می‌داد؛ كه البته اشاره‌ آشكار طرح به نگرانی‌ها درباره تمايلات پنهان اوباما را، تابلوی روی ديوار و «محتويات» شومينه كامل می‌كرد! منشا اين طرح هم، مشت به هم كوبيدن اوباما و همسرش، به نشانه رفاقت و «هم‌رزمی» در گردهم‌آيی‌ انتخاباتی سنت پل مينه‌سوتا بود [نگاه كنيد به «ضميمه»]. خب، جلد «اوبامای تروريست» همان‌گونه كه انتظار می‌رفت واكنش‌های تندی برانگيخت؛ علاوه بر افراد و محافل سياسی، گروهی از خوانندگان «نيويوركر» هم تهديد كردند كه اشتراك خود را لغو خواهند كرد. در پاسخ به اعتراض‌ها، ديويد رمنيك سردبير «نيويوركر» توضيح داد كه اين جلد، تنها آينه‌دار برخی نگرانی‌های موجود در جامعه و سياست‌های رايج در مبارزه‌های انتخاباتی برای به وحشت انداختن رای‌دهندگان ا‌ست و ابراز اميدواری كرد كه خوانندگان فهيم «نيويوركر»، شوخی بودن آن را باور كنند و بپذيرند. اما جدا از واكنش‌های سياسی، اتفاق بانمك (كه اين يادداشت هم اساسا ً به خاطر همان نوشته شده) جلد نشريه «ونيتی فير» بود كه ده روز بعد منتشر شد و شوخی تمام‌عياری با جلد «نيويوركر» را به نمايش می‌گذاشت. در طرح تيم بوئر، تصويرگر «ونيتی فير»، جان مك‌كين و همسرش با حالتی كاملا ً مشابه تصوير شده بودند، اما با «واكر»ی كه مك‌كين به آن تكيه داده بود و دست‌های پر از داروی همسرش، آشكار بود كه «ونيتی فير» موضوع نگران‌كننده ديگری را «آينه‌داری» كرده است: سلامت جسمی كانديدای جمهوری‌خواه. البته سردبير «ونيتی فير» خوش‌شانس‌تر از همكارش در «نيويوركر» بود؛ طرح جلد مجله او چنان نبود كه احتياج به توضيح و توجيه و «ابراز اميدواری» داشته باشد. او فقط در حاشيه اين طرح نوشت كه «نيويوركر»‌ی‌ها، همسايه طبقه پايين آن‌ها هستند كه گاهی‌وقت‌ها با هم سافت‌بال بازی می‌كنند، سر انتشار برخی مطالب با هم رقابت دوستانه دارند و از آسانسور مشتركی استفاده می‌كنند، و با مطايبه آشكاری افزوده بود ‌كه آن‌ها پيش از «نيويوركر»ی‌ها اين جلد را طراحی كرده بودند اما پس از «انگشت‌نما» شدن آن‌ها به خاطر روی جلدشان، طرح خود را كنار گذاشتند، ولی حالا، از سر نوعی همبستگی فداكارانه، جلد را به خوانندگان نشان می‌دهند؛ به‌طور خصوصی البته!
دو. اما جدا از همه امتيازها و نكته‌های اين جلد، جسارت تام‌و‌تمام مدير هنری «ونيتی فير» در كنار گذاشتن لوگوی هميشه‌گی خودشان [نگاه كنيد به «ضميمه»] و طراحی لوگوی آن شماره با حروف لوگوی «نيويوركر» به‌گمانم بايد آموزنده‌ باشد.
*
توضيح: اين روزها - نمی‌دانم چرا - انتشار بيش از دو عكس در هر «پست»، نه ناشدنی بلكه ديگر به آسانی گذشته نيست. به همين دليل، و هم برای كاستن از شلوغی يادداشت‌ها، «پست» جداگانه‌ای با نام «ضميمه» در زير برخی از نوشته‌‌ها اضافه می‌كنم تا عكس‌ها و مطالب توضيحی در آن فضا منتشر شود.