ماه پنهان است

کسی نی که از مِه بُپُرسه چه تِن تو
چه بودن که لاغرتِه بودِی
همیشَه سَرت بِی چه زیرن
چشِت بیِ چِه سُرخِن
*
از ترانه « گِریخُم نَهُندِن» ِ سهيل نفيسی