ششمين پايان / هفتمين آغاز
خانم‌های ارجمند، آقايان گرامی! اين نخستين پست ِ هفتمين سال اين وبلاگ است. اما اين‌بار بياييم به جای گفت‌وگو درباره كاری كه در شش سال گذشته انجام شده، از كاری كه فردا بايد انجام دهيم حرف بزنيم.
*
خانم‌ها و آقايان! اين وبلاگ از فردا - بدون تعطيلاتی كه در سالگردهای گذشته به خودم جايزه می‌دادم - ادامه خواهد يافت.
20 comments:
مبارک باشه
و خسته نباشید
شاد باش میگم اولدفشن عزیز
bon courage
باعث شادي ما هستيد هميشه..تبريك جناب اولدفشن
من شاعر نیستم اما شعر دوست دارم؛ شاید هیچ وقت نتونم شعر بگم ولی لذتی که از خوندن شعرهای ناب میبرم رو نمیتونم توصیف کنم.
شاید من به اندازه شما خلاق نباشم، و صد در صد از هنر مخصوصا نقاشی به اندازه شما سر در نمی آرم!!!ولی لذتی که از دیدن خلاقیت و شیرینی گفتار و تاثیر انکار ناپذیر هنر در نوشته ها و انتخابهای شما میبرم رو هم نمیتونم توصیف کنم. اعتراف میکنم شما روی ذائقه و انتخاب من و مطمئنا خیلی های دیگه تاثیر گذاشته اید. هرچند قرار بود از گذشته حرف نزنیم! ولی همیشه میخواستم این را به شما بگویم که تولد بهانه ای شد. پاینده باشید.
در یکسال گذشته این وبسایت یکی از شادمانی های زندگی من بوده
هرچند حذف "ماه پنهان است" واقعن غمگینم کرد
شادباش و خسته نباشید میگم :)
7سالگی مبارک....
زنده باشین و موفق
سلام و عرض تبریک
امیدوارم دوره ی جدید براتون با شادکامی های بهتر و حتی بیشتری همراه باشه
تقریبا دو سالی هست که از طریق گودر همراه مطالبتون هستم. مطالب شما رنگ و بویی و لعابی به مطالب گودر من میده.
ممنونم و براتون آرزوی موفقیت میکنم
HBD!:))
ممنون بخاطر بودنتون
مبارک باشه اولدفشن عزیز؛ باشید و سرزنده باشید!
وبلاگت یه دونه است؛ بی تعارف می گم یه ونه ی واقعی!
جناب راد عزيز؛ تشكر از لطف‌تان. اما اجازه می‌خواهم كه بخش دوم كامنت‌تان را منتشر نكنم.
جناب اولد فشن: درودهای گرم
برقرار و پایدار باشید...
البته 6 سال که نه، ولی مدت مدیدی است کارهای شما رو با علاقه دنبال می کنم و بابت همه لحظات لذت بخشی که سخاوتمندانه به مخاطب هدیه می کنید، ممنونم
حالا در نت ایونت ششمین سالگرد، به تاسی از برنامه هایی اینچنین حتمن اجازه پرسیدن یک سوال را به بنده می فرمایید...اینجا آدرس های متعددی از پلاس و فیس بوک و ...به عنوان محل حضور به هم رساندن علاقمندان معرفی کرده اید. سوالم این هست که آیا اشخاص بخصوص و برگزیده ای را در لیست دوستان اد می فرمایید و یا صرف علاقمند بودن، کفایت می کند؟ از این باب عرض می کنم که تا به حال دو بار در فیس بوک ریکوست فرستاده ام و هر دو بار بعد از مدتی نسبتن طولانی چون بی جواب ماند، ناگزیر صرفنظر کردم...البته ناز چنین بزرگی البته کشیدن دارد حتمن و البته حتمن حتمن...
همیشه بمانید
ارادتمند همیشگی
ای وای بر من! قربان، شما يك‌بار ديگر مرا به "ريكوئست"تان مفتخر كنيد و يك پيام خصوصی هم ضميمه آن بفرماييد. باور كنيد من تقريباً نودونه‌درصد دوستان در فيس‌بوك را نمی‌شناسم و صرفاً بر اساس يكی‌دو نشانه پاسخ مثبت می‌دهم. گذشته از اين كه من در سه سال گذشته اساساً در فيس‌بوك حضور نداشته‌ام. اما تقريباً دو ماهی هست كه خرده‌نوشته‌هايی در آنجا منتشر می‌كنم. شرمنده.
توی وبلاگم تولد وبلاگتون رو تبریک گفته بودم، دیدید؟!
آقای اولدفشن عزیز
هفتمین آغاز وبلاگتان را تبریک عرض می کنم. هفت عدد خوبی است. می گویند عدد شانس است. امیدوارم برای شما و این وبلاگ نیز چنین باشد.
باید خدمتتان عرض کنم که من هم پس از مشقت های فراوان و با کمک یک برنامه نویس و طراح وب هندی، موفق شدم قالب مورد علاقه ام در سرویس بلاگر را بدست آورم. هر چند شما به آخرین ایمیل من پاسخی ندادید، اما باز هم از شما سپاسگزارم.
چیزی در متن پست اخیرتان نگرانم کرد. آنجا که از ادامه یافتن وبلاگتان از فردا بدون تعطیلاتی که قبلا از خودتان جایزه می گرفتید خبر داده بودید. نکند یک وقت خودتان از روشن نگاه داشتن چراغ اینجا لذت نبرید. شمااگر لذت ببرید، قطعا تجربه حضور در اینجا لذت بخش تر هم خواهد بود.
مباركمان
Happy Anniversary :)
khaste nabashid.
Che khob, che sadeh, che shirin...
Post a Comment