يك چهره

Pam Grier

 *

 كوئنتين تارانتينو: «پَم يه شمايله. از بعضی جنبه‌ها مثل نقش دادن به جان وين توی يه فيلمه. به جان وين كه توی يه وسترن نقش بدی، ديگه فقط با يه شخص ناشناخته كه وارد اون‌جا می‌شه طرف نيستی و اين رو بايد بفهمی. جان وين يه سابقه كامل پشت سرش داره و سابقه‌اش از اين فيلمای ديگه شكل گرفته. اين سابقه خوبيه؛ بعضی سوابق می‌تونه خيلی خيلی خوب باشه. با نقش دادن به پم، توی ذهنم اسم «فيلم پم گريری» رو روش گذاشتم... يكی از چيزايی كه راجع به سكانس تيتراژ فيلم [«جكی براون»] دوست دارم، [اينه كه] اگه با فيلم‌های پم آشنا باشين، شروع خيلی از اونا با پم هست كه فقط راه می‌ره و [ما] شكوه پم رو نظاره می‌كنيم. فكر كردم كه خيله خب، من بزرگ‌ترين سكانس افتتاحيه پم گريری تاريخ رو می‌سازم. فكر می‌كنم واقعاً هم از پسش براومدم... توی فرودگاه راه می‌ره و مثل خلاف‌ترين موجودی به نظر می‌رسه كه تابه‌حال كسی خلق كرده، سرشار از نيرو و قدرت...» نقل از كتاب «سينمای كو.ئنتين تارانتينو» / پرونده يك خوره فيلم / پال ای وودز / ترجمه افشين ابراهيمی