يك اعتراف در سه بند

يك. اين اعتراف، حاصل يك گفت‌وگوی كوتاه تلفنی با خانم «سين» است. خانم «سين» در حالی كه به سختی می‌توانست جلوی خنده‌اش را بگيرد، نكته‌ای را درباره سوال پايين به آقای اولدفشن يادآوری كردند. ايشان فرمودند كه سوال شما از نظر علم مانيتورشناسی يك ايراد كوچك دارد؛ و توضيح دادند كه دوسطری ديدن عنوان وبلاگ نه به خاطر اندازه مانيتور، بلكه به دليل رزولوشنی‌ست كه برای مانيتور انتخاب شده است، و اين مشكل در رزولوشن‌های بالا حل می‌شود. اما رزولوشن بالا به نوبه خود به كارت گرافيك‌ای نياز دارد كه آن را پشتيبانی كند.
دو. از خوانندگان ارجمند تقاضا می‌كنم كه آن سوال بامزه را به حساب تراكم كارهای آقای اولدفشن در اين آخرين روزهای سال و عدم تمركز ناشی از آن بگذارند، وگرنه مشاراليه به اندازه لازم (و البته نه بيش‌تر) با مساله وضوح در مانيتور‌ها آشنا هست.
سه. می‌بينيد سر هرمس! آن نوشته شما درباره ماهيت وبلاگ و در ستايش حضور جلوه‌هايی از حوزه خصوصی در حوزه عمومی (كه در آن به نويسنده اين يادداشت هم اشاره مبالغه‌‌آميزی كرده بوديد) چنين حاصلی داده است كه برداريم مكالمات تلفنی‌مان را هم با تمام حواشی‌اش منتشر كنيم!