سربازهای يك‌چشم - بيست
delideladelo / flickr
در ستايش عكاسی – يك
*
*
هر «عكس» خوبی كه در گوشه‌ای از جهان ثبت می‌شود، نشانه‌ای باقی می‌گذارد كه از حيات شاداب و سرحال عكاسی خبر می‌دهد و همه شايعه‌ها، داير بر اين كه «عكاسی»، زير سِرُم نقاشی و شعر و ادبيات است را نفی می‌كند. چنين «عكس»هايی، كه از «خلوص» عكاسی دفاع می‌كنند، خود‌به‌خود در ستايش عكاسی هم هستند. اما بخش تازه اين وبلاگ، كه در حاشيه بخش اصلی «سربازهای يك‌چشم» منتشر می‌شود، از «ستايش» تعريف سرراست‌تر و عاشقانه‌تری دارد و عكس‌هايی را گرد می‌آورد كه عكاس، لنز دوربين را به سوی هر اتفاق و نشانه‌ای چرخانده است كه از حضور عكاسی گزارش می‌دهد. اين عكس‌ها، اين عكس‌های خوب، از عشق و ستايش بی‌واسطه‌تری حكايت می‌كند و از نسبتی بين عكاس و جهان عكاسی خبر می‌دهد كه جلوه يك ارادت تام و يك احترام بی‌خدشه را در خود دارد...
1 comment:
من كيف ميكنم كه اينطور عكاسی را می ستاييد.منم نسبت به عكس و عكاسی،اين حس رو دارم.مرسی.من و آجی از هميشگيهای بيننده هاتونيم
Post a Comment