ماه كاغذی - پانزده

by afteronemore / flickr
*

دوست نازنينی كه هميشه با اشتياق چشم‌به‌راه كامنت‌هايش هستم (اما هيچ‌ ازش نمی‌دانم جز يك اسم كوچك)، در جست‌وجوی نشانه‌های خستگی من، به اين نكته اشاره كرده است - شايد هم بر من خرده گرفته - كه اين اواخر، وبلاگم را پر از عكس‌های فليكر كرده‌ام. خب، يكی از وعده‌های انجام‌نشده من، يادداشتی‌ست كه قرار است درباره ارزش‌های فليكر بنويسم؛ اما در آن نوشته بايد به جايگاه و حضور اين گنجينه شگفت‌انگيز، در نام‌دارترين وبلاگ‌های هم‌سان در گوشه‌وكنار جهان هم اشاره كنم، و - بدون آن‌كه قصد دفاع داشته باشم - يادآوری كنم كه در توجه نشان دادن به فليكر، تنها نيستم. اما تا نوشتن آن يادداشت، فقط در مورد اين عكس خاص، می‌‌خواهم از «سالار» عزيز بپرسم كه چه‌گونه می‌توانم از آن چشم بپوشم و هفته ايرانی را با چنين تركيب چشم‌نوازی از لطافت و فرهنگ و «ماه كاغذی» آغاز نكنم؟ در عين حال اميدوارم كه اين پرسش، هيچ نشانی از آزردگی من از آن «خرده‌گيری» نداشته باشد، يا از اين حكايت نكند كه ذره‌ای از ارزش و اهميت تك ‌تك كامنت‌هايش نزد من كاسته شده است.