بدون عنوان - پنج

آقاي اوف سيگار نمي‌كشد. دوستان و همكارانش هم مي‌دانند و وقتي به اتاقش مي‌آيند، رعايت مي‌كنند. اما آقاي اوف، هميشه يك پاكت سيگار در خانه دارد- يك پاكت براي آن لحظه ويران‌كننده يك قصه، يك موزيك، يا يك فيلم كه جز در هاله‌اي از دود سيگار كامل نمي‌شود... اما بيش‌ترين پولي كه آقاي اوف (با رغبت) به جيب كمپاني‌هاي سيگارسازي ريخته، وقت تماشاي افسانه‌هاي پاييزي بوده است، خاصه در آن لحظه بزرگ كه تريستان (براد پيت) از سفر غريب چندساله‌اش به خانه برمي‌گردد. تريستان به سوزانا گفته بود كه فقط «براي چند ماه» مي‌رود و سوزانا مي‌دانست كه او مي‌رود تا با «گناه» مرگ برادر تنها باشد و دور نيست كه به اين زودي‌ها برنگردد، پس بيش‌تر خطاب به خود تا به تريستان، نجوا كرده بود كه «براي هميشه» منتظرش خواهد ماند... و اين همان لحظه‌اي‌ست كه نمناكي مدام چشم‌ها ديگر «سبك»ات نمي‌كند و بايد خود را رها كني به هاي‌هاي
خانم لوا! شما مي‌دانيد چه مي‌گويم، از چه حرف مي‌زنم. شما بيست‌ونه مه امسال نوشته بوديد كه در كنار چند فيلم تازه، «افسانه‌هاي پاييزي» را هم يك‌بار ديگر («شايد براي صدمين بار») تماشا كرده‌ايد. خانم لوا! صدمين بارش كه گذشت، بياييد قراري بگذاريم و دست‌كم دويستمين‌بارش را (كه به همين زودي‌ها خواهد بود) با هم ببينيم. نيازي هم نيست كه درست در همان لحظه فيلم (كه حرفش را زدم و عكسش را آن بالا گذاشته‌ام) به بهانه آوردن چاي، تنهايم بگذاريد. مي‌خواهم براي نخستين‌بار، در كنار كسي كه فيلم را به اندازه من دوست دارد، خود را رها كنم. رها شوم به هاي‌هاي