سربازهای يك‌چشم - بيست‌وچهار

چيزی از اين عكس و عكاسش نمی‌دانم؛ اما اگر هر دوره‌ای از تاريخ معاصر با چند عكس شاخص شناخته می‌شود (و هرچه تعداد عكس‌ها محدودتر باشد، نشان از شاخص‌تر بودن‌شان دارد)، آن‌وقت شايد بتوان اين عكس را هم يكی از شناسه‌‌های اين دوران و بحران اقتصادی فراگيرش دانست؛ زمانه‌ای كه بسياری از موسسه‌ها، حتی با اخراج تعدادی از كارمندان‌شان هم سر وسامانی نمی‌يابند و با پيمودن «آخرين روزها»، كركره‌شان را به‌طور اساسی پايين می‌كشند. اما با همه آن چيزی كه از اين عكس می‌دانم (و در واقع نمی‌دانم!)، توصيف من از آن را، به قيد احتياط نگاه كنيد و چاشنی حدس و گمان را هم با سخاوت و دست‌ودل‌بازی خاص خودتان به آن بيفزاييد!