بازگشايی، بدون پايان كار

Photographer: Lee Miller
Strasbourg, France, 1945
*

مهندس گفته بود كه قير و قيف را آماده كنيم تا فرداصبح كه خودش می‌آيد همه‌چيز «رديف» باشد و كار را شروع كنيم. فردا صبح كه قير و قيف را «رديف» كرديم، مهندس توی راه، سر چهارراه جهان كودك تصادف ناجوری كرد و نيامد سر كار. روز بعد از آن، مهندس با آن كه به خاطر تصادف ديروزش كلی گرفتار بود، افتخار داد و آمد كارگاه؛ قير هم آماده بود اما هر چه گشتيم، قيف را پيدا نكرديم. نتيجه اين شد كه مهندس هم قهر كرد و رفت. روز سوم، خودمان آژانس فرستاديم دنبال مهندس، قيف را هم «رديف» كرديم، اما قير را هر چه حرارت داديم ذوب نشد...
*
خانم‌های ارجمند، آقايان گرامی! سرتان را درد نياورم؛ همين مختصر را گفتم تا شمه‌ای از وضعيت‌مان را برای‌تان تعريف كرده باشم تا بدانيد كه چرا "تعميرات اساسی" اين وبلاگ هنوز- هنوز! - پايان نيافته است. اما با مشكلی كه برای «تامبلر/فانوس» پيش آمده، مجبور شده‌ايم (می‌فهميد! مجبور شده‌ايم.) دوباره همين جاده را - يك «لاين»‌اش را البته - بازگشايی ‌كنيم؛ حتی اگر هنوز «پايان كار» نگرفته باشيم.
*
اما اگر از چشم‌انداز اين ماجرا می‌پرسيد، بايد بگويم كه با اين وضعيت قير و قيف و مهندس، اگر شما كه خودتان استاد هستيد می‌توانيد چشم‌اندازی تعيين كنيد، بنده هم خواهم توانست.
*
چاكر
وبلاگ‌صاحاب
بيست‌وششم شهريور هزاروسيصدوهشتادونه