سربازهای يك‌چشم - بيست‌وهفت

يك. شرح عكس می‌گويد كه اين مرد پير خميده‌قامت روس، يك كهنه‌سرباز جنگ جهانی دوم است كه چند دهه پس از پايان آن هنگامه خونين، تانكی كه همه سربازی‌اش در آن سپری شده را، در شهری كوچك بازيافته است؛ جايی كه مردم شهر، آن را هم‌چون يادبودی از «جنگ ميهنی»، در معبری از معابر گذاشته‌اند و رنگش زده‌‌اند و تيمارش كرده‌اند و مراقبش بوده‌اند. شرح عكس می‌گويد كه اهالی شهر دلواپس بوده‌اند كه مبادا قلب نحيف مرد پير، تاب گرمای اين «ملاقات» را نداشته باشد...
دو. خب، ما - من و شما - عاقل‌تر از آنيم كه اين داستان را باور كنيم؛ اما ما - هم‌چنين - بيش از آن به روياها دل‌بسته‌ايم كه بخت باور كردن اين «دروغ» لطيف را از دست بدهيم. پس در برابر اين عكس‌ها، ما عقل را وامی‌گذاريم و خود را به رويا می‌سپاريم. ما باور می‌كنيم؛ باشد تا همه روياهايی كه وصال را وعده می‌دهند زنده بمانند.