Saturday, April 11, 2009

هيچ بازار نديده‌ست چنين كالايی - چهارصد و شش

گمان نمی‌كنم هيچ «مذكر»ی اين دوروبرها باشد كه در بچه‌گی، كف‌پوش خانه را (هرچه بوده باشد: فرش، موكت، پاركت، سراميك، ...) در خيال خود جاده‌ای واقعی تصور نكرده و با اتومبيل اسباب‌بازی‌اش بر روی آن نرانده باشد- با همه دنده عوض‌كردن‌ها و سبقت‌ها و ترمز‌های ناگهانی؛ و البته سروصدايی كه به كمك دهان، «دوبله» می‌شد و روی صحنه قرار می‌گرفت و... خب، لابد همان سروصدای پرهيجان بود كه می‌رفت روی اعصاب* بزرگ‌ترها و فرياد يكی‌شان - آن‌ كه زودتر و بيش‌تر از ديگران «سرسام» گرفته بود - را از يك گوشه خانه در می‌آورد!
::
«هات‌ويلز» سازنده پرآوازه اتومبيل‌های اسباب‌بازی بر اساس شكل و جزئيات اتومبيل‌های واقعی‌ست و شيفته‌گانش در ميان «بچه‌»هايی كه نمی‌خواهند بزرگ‌شدن و ميان‌سال‌شدن‌شان را بپذيرند، با همه مجموعه‌ها و انجمن‌ها و گردهم‌آيی‌شان، حالا ديگر يك «خُرده‌فرهنگ» سرشناس را بنا كرده‌اند. اين آگهی‌های هوشمندانه، يادآوری می‌كند كه وقتی اتومبيل‌های اسباب‌بازی، با نمونه واقعی‌شان مو نمی‌زنند، خيال‌پردازی‌های «رانندگان كف خانه» هم با واقعيت فاصله‌ای نخواهد داشت.
::
* آن‌وقت‌ها، يادش به خير، به شكل معصومانه‌ای به اعصاب می‌گفتند اعصاب، و هنوز از «نِروْ» خبری نبود.

3 comments:

neda mone said...

WOW! Mind blowing!

Anonymous said...

مذکر؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

rezars said...

«بچه‌»هايی كه نمی‌خواهند بزرگ‌شدن و ميان‌سال‌شدن‌شان را بپذيرند،

اين جمله فوق العاده بود.منو برد به يه دنياي ديگه

 
Free counter and web stats