كارخانه روياسازي - يك

find love

a film by erica dunton

*

مدت‌هاست فيلم‌هايي را كه از «آقا داريوش» مي‌گيرم، تنها فرصت مي‌كنم چند دقيقه اولش را نگاه كنم تا مطمئن شوم «سالم» است و مشكلي ندارد، و بگذارم‌شان كنار آن چندصدتاي ديگر، به اين اميد كه روزي ببينم‌شان. اما در ميان ده‌ها فيلمي كه هفته پيش گرفته بودم يكي‌ش در همان مرحله «بازبيني» چنان دلبري كرد كه گذاشتم‌اش كنار تا زودتر ببينم‌. و دو سه شب پيش بالاخره توانستم اين شاهكار كوچك را تماشا كنم. و اولين احساسم پس از چند دقيقه چنين بود: «چه لبخند زيبايي داره اين دختره!». و وقتي در اواخر فيلم، پسره، نيمه‌شبانه هتل‌ها را زير پا مي‌گذارد تا دختره را پيدا كند و وقتي مي‌خواهد مشخصات ظاهري‌‌اش را به مسئولان هتل بدهد، او هم مي‌گويد «لبخند بسيار زيبايي دارد»، ديگر نتوانستم بنشينم و تا به آخر، فيلم را سرپا نگاه كردم! حالا اگر فكر مي‌كنيد تمام اين‌ها را نوشتم تا به شكل غيرمستقيم ترغيب‌تان كنم كه فيلم را ببينيد... خب، بايد بگويم كه درست فكر كرده‌ايد
*
حاشيه يك: نوشتم «پسره» و «دختره»، به خاطر اين‌كه در تمام فيلم، دختره و پسره اسم يك‌ديگر را نمي‌فهمند، و ما هم... و در اصل، آن‌ها در فيلم‌نامه اسمي ندارند
حاشيه دو: پيش از اين، چند نفر لطف كرده‌‌اند و گفته‌اند كه وبلاگ خوشگلي دارم، اما حالا، با اين عكس بالايي ( كه خودم از دي.وي.دي‌اش ذخيره كرده‌ام)، خودم هم فكر مي‌كنم كه... واي! چه وبلاگ خوشگلي دارم