Thursday, May 31, 2007

توضيح

كامنت مفيد دكتر مزيدي بر «تبليغات هم‌چون هنر- سي‌وسه»، روشن مي‌كند كه نظرم درباره داروهاي اسكيزوفرنيا، دقت علمي نداشته است. با تشكر از ايشان، ضروري ديدم كه خطايم را در اين‌جا ثبت كنم

4 comments:

Anonymous said...

هرچند كه دكتر مزيدي استاد هستند، ولي شايد برايتان جالب باشد بدانيد كه بخشي از اين نبوغ بي‌سابقه‌ي نوابغي امثال ون‌گوگ ناشي از همان اپيزودهاي آشفته‌ي رواني‌شان است.
توي بيمارستان روزبه تقريباً 2 هفته قبل آقايي بستري بودند با ضريب هوشي فوق‌العاده، و تحصيلات عالي، و البته مانيا ( شيدايي). هرچند وقت يك بار خودشان آگاهانه (!) داروهاشان را قطع‌مي‌كنند، مي‌گويند اين حالت سرخوشي لجام گسيسخته را دوست‌دارم، ذهنم را فعال‌تر مي‌كند، خلاق‌ترم مي‌كند... اتفاقاً دقيقاَ مثال ون‌گوگ را مي‌آورند!
القصه تعبير شما هم بيراه نيست، استاد!

Yerma said...

ون گوگ بی شوریدگی هاش فوقش می شده سزان لابد
نبوغی از سر شعور تا شور

من که از کم پیشرفته بودن علم پزشکی در آن روزها ، خرسندم

خدایم حفظ کند بابت این اعتراف

Anonymous said...

اینجا را یک نفس خواندم. قسم می خورم تا تمام آرشیو تمام نشده بود نفسم را بیرون ندادم ! اینجا خیلی دوست داشتنی است ... همین.

Anonymous said...

خيلی کارهات زيباس

 
Free counter and web stats