سربازهای يك‌چشم - شانزده

نمونه ايرانی اين عكس قصه‌گو و بامزه را (كه عكاسش را نمی‌شناسم) لابد می‌توان با «كتاب مستطاب» آقای دريابندری هم بازساخت؛ اما نمی‌دانم تا چه‌اندازه می‌شود اميدوار بود كه از پس بازسازی آبرومند اين ميزان از «داستان‌گويی» در يك عكس هم برآمد. می‌دانيد! سختی كار فقط به عكاسی بازنمی‌گردد؛ به تاريخی كه كتاب ِ توی عكس، پشت سر دارد هم ربط پيدا می‌كند. «لذت آشپزی»، با يك شمار هجده ميليونی، پرفروش‌ترين كتاب آشپزی در ايالات متحده است كه از هزارونهصدوسی‌ويك تاكنون دارد در آن سرزمين چاپ می‌شود و لابد هر آمريكايی كه اين عكس را می‌بيند، يك نسخه از آن را در دست مادربزرگ يا مادرش هم ديده است؛ و همه آن خاطره‌ها، هنگامی‌كه عكس را تماشا می‌كند به آن سنجاق می‌شود و مفهومش را كامل می‌كند. اما اگر اين دوروبر كسی هست كه دوست دارد هر يادداشت كوچكی به «نتيجه‌گيری» هم ختم شود، اصلا ً چرا به اين نتيجه نرسيم كه گاهی‌وقت‌ها، چيزی كه آدم‌ها و نسل‌ها را به هم پيوند می‌دهد (تازه، به عكاس‌ها هم قدرت «داستان‌گويی» می‌دهد)، حرف‌‌های عميق - با تيراژ اندك - در باب ارزش‌های ديرين ملی نيست؛ بلكه شايد فقط يك «كتاب آشپزی»‌ست كه در همه سال‌های انتشارش، به مفهوم «خانه» و «همه خانواده دور يك ميز» معنای دل‌پذيری داده و هفتاد‌وپنجمين سال انتشارش هم جشن گرفته شده است.