One hundred percent DESIGN - 74
Break Sofa
*
آقای اولدفشن مطمئن است كه خوانندگان ارجمند اين وبلاگ، جملگی اعتقاد دارند كه «قهر» چيز بدی‌ست. اما متاسفانه تاريخ بشريت نشان داده كه به اعتقادات ارزشمند خوانندگان اين صفحات اعتنای چندانی نمی‌شود و خب، «قهر» به‌‌وفور اتفاق می‌افتد. از سوی ديگر، طراحانی هم هستند كه فكر می‌كنند اگر به تجربه تاريخی بهای بيش‌تری بدهند تا به تمايلات مراجعان اين وبلاگ، احتمال اين‌كه بتوانند نانی در برابر زن و بچه‌شان (يا مرد و بچه‌شان) بگذارند بيش‌تر خواهد بود. لذا با توجه به خيل عظيم آدم‌هايی كه با هم «قهر» هستند، نيمكتی طراحی می‌كنند كه، هم بتواند به نياز‌های فوری آن‌ها پاسخ دهد، هم با ايجاد همجواری لازم، بر احتمال آشتی بيافزايد. به اين ترتيب ما نتيجه می‌گيريم كه وسعت نظر چيز خوبی‌ست و بسياری وقت‌ها، با به رسميت شناختن (نه نفی) پديده‌های ناخوشايند، بهتر می‌توان به حل‌شان كمك كرد. متشكرم
4 comments:
هاها! و تصویر کلیشه ی آدمهای اخموی دست به سینه روی این صندلی ها چه بامزه است
(صدای تشویق حضار)
هه ! من و خواهره ام حدود دو هفته ای هست قهریم ، بعد خوب قصد ِ آشتی که نداریم هیچ ، از این صندلی ها که نداریم هیچ ، امشب حدود ِ 20 تا عکس ِ یادگاری هم کنار ِ هم میگیریم :دی قهر هم قهرای قدیم :دی
ظاهرا از زمانی که یکی از همشهریان من بر شما خرده گرفتند که توضیح واضحات ندهید، شما با حساسیت بیشتری اینکار را می کنید! اما مشکلی نیست، تا وقتی که نثرتان به همین زیبایی و یکتایی باشد؛ که نوعی "تفسیر" محسوب می شود تا "توضیح" . آفرین. به وبلاگتان ادامه دهید.
Post a Comment