مكانی در آفتاب - يك

«نظرخواهی» هفته پيش درباره فيلم‌های آقای نيكلاس كيج، خوب‌تر و جدی‌تر و مبادی آداب‌تر از آن برگزار شد كه وسوسه تبديل آن‌‌ گونه «نظرخواهی»‌ به يك بخش تازه، دست از سر وبلاگ‌صاحاب بردارد؛ و از آن‌جا كه گاهی‌وقت‌ها بهترين كاری كه در برابر يك وسوسه می‌توان كرد، تن دادن به آن است، نتيجه‌اش چنين می‌شود كه امروز اين‌جا بايستم تا بخش تازه اين وبلاگ را به شما معرفی‌ كنم: «مكانی در آفتاب». اين‌جا قرار است دور هم بنشينيم و به‌سادگی از دوست‌داشتن‌های‌مان حرف بزنيم؛ گاهی‌وقت‌ها تنها با اشاره به يك نام، گاهی‌وقت‌ها همراه با يك يادداشت كوچك. ... اما دور باد از اين جمع كه بخواهد عيش بی‌همتای اين هم‌نشينی و گفت‌وگو را با چيزی مثل «شمارش آرا» منقص كند. بلند بگوييد دور باد!
*
الماس سی‌وسه، گاو، آقای هالو، پستچی، دايره مينا، مدرسه‌ای كه می‌رفتيم، سفر به سرزمين آرتور رمبو، اجاره‌نشين‌‌ها، شيرك، هامون، بانو، سارا، پری، ليلا، درخت گلابی، ميكس، بمانی، دختردايی گم شده، مهمان مامان، سنتوری.
*
درباره آقای داريوش مهرجويی، متولد هفدهم آذر ‌هزاروسيصدوهجده در تهران، چه می‌توان نوشت كه در برابر مرور كارنامه او - همين روخوانی ساده نام بيست فيلمی كه در چهاردهه ساخته است - رنگ نبازد؟ گمان می‌كنم كافی‌ست هر يك از ما، خود را در برابر وظيفه بسيار دشوار انتخاب تنها يك فيلم (لطفا ً فقط يك فيلم!) از آن كارنامه درخشان قرار دهد، تا آشكارا به ارزش‌های فيلم‌سازی پی‌ ببرد كه اين يادداشت قرار بود در توصيف‌شان نوشته شود. آقای داريوش مهرجويی، همين ده روز پيش، هفتاد ساله شدند. و من دلم می‌خواهد كه نخستين شماره بخش تازه «مكانی در آفتاب»، هديه‌ای باشد برای آن تولد و اين هفتاد ساله‌گی.
*
تولدتان/هفتاد ساله‌گی‌تان مبارك استاد!‌