پاريس مال ماست - هفده

به عنوان مقدمه‌ای بر يك تحقيق درباره اين كه چرا مُد دهه هفتاد و هشتاد ميلادی، در همه زمينه‌ها - از پوشاك گرفته تا مدل مو - آن‌قدر «ضايع» بوده است، ورق زدن آلبوم‌های خانوادگی و مجله‌های قديمی بسيار راه‌گشاست؛ اما فی‌المجلس، همين عكس آقايان دی‌كاپريو و توبی مگواير - كه به‌گمانم نشان از اواخر دهه هشتاد دارد - هم چندان خالی از فايده و ارزش‌های تحقيقاتی نيست- به‌ويژه از بابت شلوار‌های‌شان! آموزه‌ای در دنيای مد وجود دارد كه می‌گويد هر چند‌ده‌سال يك‌بار، رجعتی به مدهای قديمی صورت می‌گيرد؛ اما من جدا ً ترديد دارم كه اين آموزه، شامل شلوارهای خمره‌ای و هشت‌پيله هم بشود!
*
اما حالا كه آقای دی‌كاپريو همين دوروبر است، اجازه دهيد ادای احترامی بكنم به عزم و تلاشش برای رهايی از تصويری كه فيلم «تايتانيك» از او خلق كرده بود و نشان دادن استعدادی گسترده‌تر و راه يافتن به افق‌های وسيع‌تری از سينما. دل نبستن و قانع نبودن به محدوده امن نقش‌های تايتانيكی، و نگاه به چشم‌انداز‌های گسترده‌‌تر (و البته پررقيب‌تر و پرچالش‌تر)، نشان از يك آدم بزرگ دارد؛ اين اعتقاد عميق من در مورد آقای دی‌كاپريوست.