A Man Called Old Fashion: نغمه‌های ماشين‌تحرير

Saturday, December 19, 2009

نغمه‌های ماشين‌تحرير - صد و سی

ترجمه كنيد لطفا ً!

9 comments:

زُروان said...: مردم بدون امید نه تنها نمی توانند رمانها را بنویسند، اما آنچه مهم ترین نکته است ، آنها نمی توانند آنها را بخوانند .; December 19, 2009 at 10:17 PM
Mehdi said...: مردمان بی امید نه تنها رمان نمی نویسند، بلکه آنچه بیشتر به چشم می آید اینست که آنها را نمی خوانند.; December 19, 2009 at 11:31 PM
leilaA said...: ممنون بابت بودنتان جناب اولدفشن :); December 20, 2009 at 12:49 AM
Unknown said...: افراد ناامید نه تنها نمی تونن داستان بنویسن بلکه حتی از خوندن اون هم عاجزن.; December 20, 2009 at 1:04 AM
Unknown said...: من از 12 سالگي تا 22 سالگي كه اميد داشتم مينوشتم الان يه چند سالي ميشه كه با دهان نيمه باز و قلم افتاده مبهوت دست سرنوشتم كه ميخواد به زور اميد رو از من بگيره...(اين ترجمه اين متن نبود ترجمه زندگي خودم بود); December 20, 2009 at 1:28 PM
نیما said...: زندگی بدون امید مرگ تجسم...; December 20, 2009 at 1:35 PM
علی said...: آقا حالا اگه ما بدون امید باشیم ولی هم بنویسیم و هم بخونیم چه طوریا میشه؟!!!; December 20, 2009 at 7:57 PM
احسان said...: آدما بدون امید نه تنها نمی تونن رمانها رو بنویسن بلکه مهمتر از اون دیگه اونارو هم نمی خونن
شاید بشه گفت:تا شقایق هست زندگی باید کرد; December 22, 2009 at 9:21 AM
gaze said...: آدمایی که امیدی ندارن، نه تنها رمان نمینویسن بلکه از اون مهمتر، زحمت خوندن اونها رو هم به خودشون نمیدن; December 27, 2009 at 1:54 AM