نامه دارم - چهل‌وسه
از د به آقای کهنه‌پوش
هر روز سر کلاس می‌نویسم. جزوه برمی‌دارم. طرح می‌زنم. یادداشت می‌زنم. مداد و خودکار فرقی نداره. همه بدخط. آخرای شب که شد میرم سراغ خودنویسم و مشقِ خط. قشنگ‌ترین لحظه‌های کتبی من اون موقع‌ست. هر روز موسیقی گوش می‌دم. از آیپادم گرفته تا تاکسی. حتا آهنگ منقطع آسانسور. همه سرکاری. فقط وقت بگذره. آخرای شب که شد میرم سراغ آی‌تونزم و شجریان. قشنگ‌ترین لحظه‌های آوایی من اون موقع‌ست. هر روز به اینترنت سر می‌زنم. سایت‌های خبری-سیاسی-تحلیلی-الخ. شبکه‌های نیمه‌جونِ اجتماعی. همگی ملال‌آور.آخرای شب میرم سراغ ریدرم. بازمونده‌های دوران اوج گودر و اینترنت. قشنگ‌ترین لحظه‌های روز من اون موقع‌ست.
.
.
.
.
*این فاصله سه-چهار خطی رو بیست‌بار نوشتم و پاک کردم. گذاشتم خالی بمونه. همه چیو که نباید گفت!
No comments:
Post a Comment