نامه دارم - سی‌وشش

آقای اولدفشن عزیز
سلام
دانشجویی خسته‌ام که این‌روزها را به جبران تمام روزهای از‌دست‌رفته‌ی ترم دارد کار تحقیقی (بخوانید کپی / پیست) می‌کند. به خودش قول داده که نه دور پلاس بگردد، نه فیس‌بوک و نه آن عزیزی که روزی گودر می‌خواندندش و امروز فیدخوانی است بی‌روح به نام گوگل‌ریدر. اما هنوز در دلِ همان گودرِ مرحوم، فیدهایی هست که زندگی درون‌شان موج می‌زند و گذشتن از آن‌ها حتی در ایام جان‌فرسای امتحانات سخت است. چرا؟ چون از زندگی می‌گویند. نه از یک پدیده پوچ و بی‌معنی و نه از یک واقعه پر از دل‌خوشی و سرمستی. از زندگی بماهُوَ زندگی. با همه‌ی غم‌ها و شادی‌هایش (و البته از حق نگذریم بیش‌تر با همه غم‌هایش!). و در این میان، فید وبلاگ "مردی اولدفشن نام" می‌درخشد که هیچ‌وقت ایده‌هایش "اولد فشند" نخواهد شد.

درود بر تو و با آرزوی موفقیت
همان Prospect گودر