نامه دارم - بيست‌وچهار

سلام

آقا راستش را بخواهید، وبلاگ شما خوب است. خودتان هم می‌دانید. از همان اسمش خوب است تا عکس‌هایش. بعضی چیزهایش خیلی‌خوب است و تقریباً دیوانه‌کننده. بعضی‌ها هم خوب و بعضی‌ها هم معمولی.
نمی‌دانم دقیقاً چه‌چیزی باید گفت ولی حداقل خودم خوب می‌دانم که اگر حالم خوب نباشد، یکی از چیزهایی که قطعاً آرامم می‌کند، بعضی از برچسب‌های آرشیو شماست. وبلاگ شما هر چه نکند به ما یادآوری می‌کند که خوب نگاه کنیم و کمی از زیبایی لذت بیریم. اصولاً چشم را به زیبایی و خلاقیت عادت می‌دهد.
هیچ‌وقت عکسی که از یک سطل‌آشغال شهری گذاشته بوديد و کسی اعتراض کرده بود که "آخر چیز بهتر و قشنگ‌تری نبود؟"، یادم نمی‌رود و البته جواب زیبای شما که در گودر قابلیت رویت داشت. هر چیزی را در حالت قشنگ و جذابش می‌بینید و می‌دیدید و سعی می‌کنید این نگاه را ترویج کنید.
این روزها هم انصافاً هيچ‌چيز خوب نیست ولی این باقی‌ماندن شما اصولاً یک امیدی‌ست، حداقل برای من. این‌‌که یاد بگیرم می‌شود ماند.
حرف‌هایم کلی بود، ولی جداً ترسیدم که بخواهید تعطیلش کنید. دیگر آن‌وقت ما می‌مانیم و گشت‌وگذارهای بی‌انتها در آرشیو شما و یک حسرت عجیب- که حسرت اصولاً چیز بدی‌ست.
هر چه بگویم را می‌دانید ولی "ادامه" دهید.
ممنون

ح. ص.