نامه دارم - سی

فانوس عزیز
کمی بیش از دو سال پیش به واسطه گودر خد‌ابیامرز با وبلاگ‌تان آشنا شدم. هر پست را با ذوق و شوق بی‌حدی می‌بلعیدم. تصاویرتان نشانم داد چقدر راحت می‌شود ذوق کرد از چیزهایی به ظاهر خیلی کوچک، خیلی ساده؛ چقدر می‌شود لذت برد؛ کیف کرد. با پست‌های شما یاد گرفتم لذت نگاه کردن و کشف کردن را؛ لذت جمع کردن دلخوشی‌های کوچکم را؛ لذت لذت بردن را؛ و این آخری‌ها لذت ساختن و خلق کردن را. فانوس خطاب‌تان کردم چون اولین‌بار به این اسم شناختمتان. و حقیقتاً «فانوس»ی بودید برایم تا ببینم چیزهایی را که نمی‌دیدم.
پنهان نمی‌کنم که آن ذوق و شوق روزهای اول آشنایی را ندارم در پست های اخیر (شاید آن‌موقع‌ها زیادی هیجان‌زده بودم) اما هنوز هم هر پست اتفاقی است فوق‌العاده و هیجان‌انگیز. پس لطفاً ادامه دهید. روشن باشید.

صهبا