اين بخش هنوز نامی ندارد – يك

كاترين كِيتی، شبی كه قرار بود فرداش همسرش - يك تفنگدار دريايی جان‌باخته - به خاك سپرده شود، از ترك كردن تابوت سر باز زد و درخواست كرد كه اجازه دهند برای آخرين بار در كنار همسرش «بخوابد». نيروی دريايی موافقت كرد و وسايل لازم برای اين اتفاق را تدارك ديد. كاترين پيش از به خواب رفتن، لپ‌تاپش را گشود و به ترانه‌هايی گوش داد كه خاطرات مشترك‌شان را به يادش می‌آورد. يك تفنگدار دريايی كه وظيفه نگهبانی محيط را به عهده داشت از كاترين پرسيد كه آيا مايل است تا به خواب رفتنش، همان‌جا حضور داشته باشد. كاترين پيش‌نهاد او را نشانه لطفش دانست: «گمان می‌كنم اين خواسته همسرم هم می‌توانست باشد».
*
بخش تازه اين وبلاگ (كه هنوز نامی ندارد)، گاهی‌وقت‌ها يك عكس‌/خبر از گردش اين جهان غريب را قاب خواهد گرفت و جلوی روی‌تان خواهد گذاشت؛ جهانی كه گاهی‌وقت‌ها آدمی‌زاد عاجز می‌شود از يافتن نامی برای ناميدن اين طرز و طرازی كه می‌گردد...

*

يك نكته: اين عكس و توضيح حاشيه‌اش را در منبعی ديده بودم كه چيز بيش‌تری درباره‌اش ننوشته بود. حالا، چند ساعت پس از انتشار، اين اطلاعات مهم و اساسی را اضافه می‌كنم: عكس متعلق به مجموعه‌ای‌ست كه توسط تاد هايسلر خلق شده و يكی از جوايز بخش عكاسی بنياد پوليتزر در سال دوهزاروشش و چند جايزه مهم عكاسی ديگر را نيز از آن خود كرده است. اطلاعات بيش‌تر در مورد آقای هايسلر را در اين‌جا، و همه عكس‌های مجموعه را در اين‌جا ببينيد.