نامه دارم - چهل‌وچهار

آقای اولد فشن

به روال هرروز برگردید که ما تشنه دیدن هستیم. اولد فشن دیدنی‌ست (حتی با دیالوگ‌هایش). خواندنیش نکنید. این باقیمانده امید را نگيرید.

ارزشمندید

فرزانه

*

اولدفشن: خب من كمی متعجبم. انتشار نامه‌ها، نه جای پست‌های تصويری را تنگ كرده و نه از تعداد آن‌ها كاسته، نه به «روال هر روز» لطمه‌‌ اساسی زده است. نامه‌ها را می‌توان نخواند و به‌آسانی و به‌سرعت از آن‌ها گذشت و به پست‌های تصويری رسيد. اگر هم نامه‌ها (در چند روز از مجموع هزاروهشتصد روز گذشته) يك‌جور اختلال بصری در تصوير هميشگی وبلاگ به وجود آورده‌، آن را به حساب نوعی از خودشيفتگی حاد فصلی بگذاريد كه خوش‌بختانه هيچ پزشكی از درمانش قطع اميد نكرده است.