كتاب‌هايم را ورق می‌زنم - بيست‌وسه

چندی پيش در شهر نيويورك چهار پرستار هنگامی كه می‌خواستند اتومبيل خود را از پاركينگ طبقاتی يك مُتل به بيرون برانند، به علت سقوط اتومبيل كشته شدند. اين داستان در تمام روزنامه‌های نيويورك و از جمله در صفحه اول نيويورك پُست منتشر شد. در مراسم ختم اين چهار پرستار در كليسای سنت پاتريك، بيش از هزاروششصد نفر شركت داشتند و شهردار نيويورك آقای جوليانی هم خطابه‌ای قرائت كرد. عنوان بيش‌تر روزنامه‌ها هم چنين بود: «هزاروششصد نفر، با فرشتگان پَركشيده خداحافظی كردند». پرستاران به پرستاری از بيماران مشغولند و مديران تبليغات، مديريت تبليغ را به عهده دارند؛ پس نمی‌توان انتظار داشت برخورد مردم با اين دو گروه يك‌سان باشد- چه در زندگی، چه در مرگ! اگر احتمالا ً حادثه‌ای شبيه به اين ماجرا، برای چهار تبليغات‌چی اتفاق می‌افتاد، به‌طور مثال، بعد از يك مهمانی ناهار مجلل، با اتومبيل از روی پل بروكلين سقوط می‌كردند، برخورد رسانه‌ها كاملا ً متفاوت می‌بود. مثلا ً می‌نوشتند: «مزدوران با ماشين هوندا به جهنم رفتند». واقعيت را بپذيريد. برای دومين‌بار در سال‌های اخير، مؤسسه گالوپ برای ارزيابی ميزان رعايت «صداقت و اصول اخلاقی» در سی‌ودو شغل مختلف، يك نظرسنجی* انجام داد كه تبليغات‌چی‌ها در مرتبه يكی‌مانده‌به‌آخر، دقيقا ًَ بين ماموران بيمه و فروشندگان اتومبيل قرار گرفتند.
::
سقوط تبليغات و ظهور روابط عمومی / آل ريس، لورا ريس / مترجم: سنبل بهمنيار / ويراستار: سايه درمانی / انتشارات سيته / چاپ نخست: تابستان هزار و سيصد و هشتادوشش
::
* گمان می‌كنم خواندن آن نظرسنجی - كه در كتاب به شكل نمودار منتشر شده - هم آموزنده باشد. من در اين‌جا آن را به متن تبديل كرده‌ام:
ارزيابی مردم از ميزان صداقت در مشاغل گوناگون (به درصد)
پرستاران: هفتادونه
داروسازان: شصت‌وهفت
پزشكان: شصت‌وسه
روحانيون: پنجاه‌ونه
قضات: چهل‌ودو
بانك‌داران: سی‌وهفت
مديران تجاری: بيست‌ودو
وكلا: هفده
فروشندگان بيمه: يازده
دست‌اندركاران تبليغات: ده
فروشندگان اتومبيل: نُه