بدون عنوان - دويست و بيست‌وهشت
در ستايش آغوش‌های هميشه‌گشوده به روی سليقه‌های تازه، در ستايش اذعان به اشتباه‌های قديمی، در ستايش مهيا بودن برای پوزش خواستن، در ستايش موسيقی، در ستايش دوستی، در ستايش دوستانی كه ما را با موسيقی‌ها و چيزهای خوب ديگر آشنا می‌كنند و ما گاهی‌وقت‌ها با تاخير، ستايش‌مان را نثارشان می‌كنيم... خب، باز هم كه ايستاده‌ايد و مرا نگاه می‌كنيد. گوشی را برداريد و شماره‌اش را بگيريد.
9 comments:
و خود شما را آیا این طرف و یا آن طرف گوشی بودن نیازی هست؟
حالا وقتشه كه بگم
اين بهترين وبلاگيه كه من كشف كرده ام
دمت گرم
آخه شماره ی شما رو که نداریم
انصافا اولین کسی که به ذهنم رسید خود اقای اوف بود. ولی شماره شو که ندارم. میشه شما از طرف من ازش تشکر کنید؟
خب من این عکسو داشتم ولی دیدنش توی وبلاگ میستر حال و هوای خاص دیگه ای داشت .
در ستایش همه ی آن چیز ها ...تا دیر نشده ........................
I Love This Post.
You are a very powerful person for you have the power to put a smile on he faces of many people everyday
بعضی‌از پُست‌هات صدآفرین داره آقای اُلدفَشِن، اینم یکی‌از هموناس :)
من حسین هستم . به جان خودم عاشق بیدم عاشق بودم و عاشق خواهم بود اما درس دارم ای خدااا می خوام ریاضی بخونم باید با عشق ریاضی بخونم می خوام کلا درس بخونم باید با عشق درس بخونم کلا جهان را باید با عشق ببینم ولی خوب این خیلی سخت است چون عشق برای ادم حواس جمع باقی نمی گذارد
Post a Comment