چاپ عصر - دويست

سرجمع كه بشماريم، اين دويستمين «چاپ عصر»، و با شمارشی بر اساس موضوع، اين پنجاهمين و آخرين‌باری‌ست كه در سكوت و رعايت، پشت سر آدم‌ها می‌ايستيم و بدون‌ خدشه‌‌دار كردن خلوت‌شان، به خلوت‌شان‌ نگاه می‌كنيم. اما جدا از اين «چاپ عصر»‌ها، و در عالم و روزگار واقع، حكايت از اين قرار است كه آدم‌های بسياری را دوروبر خود می‌‌بينيم كه می‌كوشند به هر بهانه رو بگردانند و چهره از ما نهان كنند تا سرخی و نمناكی چشم‌هاشان، خيسی پروسعت گونه‌هاشان را نبينيم. آن‌ها نمی‌دانند چه لطفی در حق ما می‌كنند كه می‌گذارند تا ما هم سرخی و نمناكی چشم‌هامان، خيسی پروسعت گونه‌هامان را از آن‌ها پنهان كنيم...
*
«چاپ عصر» پس از چند روز توقف، ادامه خواهد يافت؛ شايد با تغييری اساسی.