نامه دارم - ده

سلام، خسته نباشید آقای الد فشن
باورتان می‌شود وقتی می‌آیم توی این دفتر سرد، و کامپیوتر را روشن می‌کنم اولین کاری که می‌کنم این است که این‌جا را باز کنم. باور کنید اغراق نمی‌کنم. تا آخر وقت هم که می‌خواهم بروم این صفحه باز است. تازه چند بار هم رفرش می‌کنم مبادا چیزی از کفم برود.
خسته که می‌شوم از کار، می‌روم سراغ آرشیو. یک تاریخی را باز می‌کنم و یکی‌یکی عکس‌ها را نگاه می‌کنم. مثل یک لیدر خوب و کار‌بلد دستم را می‌گیرد و می‌برید هر چه جای خوب، چیزهای هیجان‌انگیر و هر چیزی را که باید ببینم و شاید خودم به‌تنهایی هیچ وقت نمی‌دیدم را نشانم می‌دهید. با عصرهای جمعه احساساتم را قلقلک می‌دهید. با پوسترهای تبلیغی یک لبخند گل‌و‌گشاد را می‌کشید روی صورتم. پاریس مال ماست با طرح‌های رنگارنگ خستگی را در می‌آورد از تن و ...
خلاصه تشکر می‌کنم از این‌که وقت می‌گذارید، انرژی می‌گذارید و این لحظه‌های ناب را هدیه می‌دهید...

لیلا ع.